Veehoudsters in Afrika (I): Clémence, pluimveehoudster in Burundi

Nieuwsberichten

Familiale veeteelt is een uitstekende manier om gendergelijkheid in Afrika te bevorderen. Dankzij enkele geiten, kippen of konijnen kunnen vrouwen een kapitaal opbouwen en deelnemen aan de lokale economie. Dat komt hun zelfstandigheid, hun voedselzekerheid én hun weerbaarheid ten goede. Clémence Bizimana bewijst dit: als je het goed doet, kun je op een waardige manier leven van de veeteelt.

Van lerares tot modelpluimveehoudster

Clémence Bizimana (54) geeft les op de lagere school in Busiga, een gemeente in het noorden van Burundi. In juli 2018 kreeg ze de kans om een training te volgen over moderne pluimveehouderij. Bedoeling was om model te staan voor andere vrouwen in haar dorp.  Clémence kreeg een broedhok en een rashaan en sindsdien zijn er ongeveer 50 vrouwen in haar dorp die begonnen zijn met het houden van kippen. Ze wisselen hun kennis uit in twee verenigingen om hun veehouderij zo rendabel mogelijk te maken.

Vandaag heeft Clémence een prachtige kippenboerderij. “Elke ochtend, wanneer ik opsta, inspecteer ik in eerste instantie mijn boerderij. Ik voeder mijn kippen, vul hun waterbakken en zorg ervoor dat ze gezond zijn,” legt ze uit. Clémence geeft toe dat er minder kippen sterven, in tegenstelling tot vroeger, dankzij de nieuwe methoden die zij heeft geleerd. Zij worden nu gevoederd in de kippenhokken, en dankzij de broedhok zijn de kuikens nu ook goed beschermd tegen roofdieren. In geval van ziekte worden ze verzorgd door het vaccinatieteam in het dorp (getraind door Dierenartsen Zonder Grenzen).

Haar motivatie: werkloosheid voorkomen voor haar kinderen

Dankzij haar bloeiende kippenboerderij bezit Clémence nu ook landbouwgrond, én vijf geiten, vier koeien en twee varkens. De lerares kon inderdaad snel andere veeteeltprojecten ontwikkelen:

“Toen mijn pluimvee talrijker werd, heb ik er een twintigtal verkocht om een geit te kopen. De geit bracht  drie jongen voort. Toen ik 17 geiten had, verkocht ik die om een koe te kopen. Zij baarde koeien maar ook stieren, en die verkocht ik om mijn gezin te onderhouden en om andere landbouw- en veeteeltactiviteiten te financieren.

Clémence is er trots op dat zij met dit inkomen de universitaire studies van haar dochter in Bujumbura heeft kunnen financieren. Het hielp haar zoon ook bij het opstarten van een  handel in bananen in de hoofdstad voor. “Alles wat ik doe is om te voorkomen dat mijn kinderen na hun studies werkloos worden”, besluit zij.

Meer vrouwenverhalen

Lees hier de verhalen van andere Afrikaanse vrouwen die van de veeteelt leven met de steun van Dierenartsen Zonder Grenzen en haar partners.