Wat hadden we dan gewonnen? Wisten wij veel dat er iets te winnen viel door een bijdrage te storten aan het goede doel.

Zo komt het dat ik vandaag in een vliegtuig zit met bestemming Arusha, Tanzania. ’t Is mijn eerste Afrika-ervaring en dat maakt me toch wat zenuwachtig. De trein met bestemming Schiphol is voor vroege vogels. De obligatoire stempel op mijn treinticket wordt gekeurd en na een high-tech security screening is er eindelijk tijd voor koffie en een babbel met mijn medereizigers. Josti en Pierre reizen de komende dagen met me mee. Josti werkt voor Dierenartsen Zonder Grenzen en kent het project. Pierre is net als ik dierenarts en gelukkige winnaar van dit avontuur. Eenmaal aan boord installeer ik mij voor de lange reis. Kussentje in mijn nek, koptelefoon bij de hand. I am ready for take-off.

8.000 kilometer verder en drie films later landen we op Kilimanjaro Airport. De Kilimanjaro zelf krijg ik vandaag nog niet te zien. De avond valt hier vroeg en het is al donker wanneer we in Arusha aankomen. In de bar van het hotel spoelen we de lange reis door met een fris Afrikaans pint. Die dragen hier de toepasselijke namen ‘Safari’, ‘Serengeti’ en ‘Kilimanjaro’. Doe mij maar die laatste: “If you can’t climb it, drink it.” Het avontuur kan nu echt van start gaan. Te beginnen met het ophangen van mijn klamboe, want toegegeven, het muggennet van het hotel heeft zijn beste tijd gehad.

Lies Poppe