Tijdens een tocht van ongeveer 20 km passeren we via aardewegen veel kleine dorpjes met kleurijke inwoners en typische huisjes en hutjes. Op een open plek zijn tientallen mannen, vrouwen en kinderen verzameld. Velen hebben enkele kippen en kuikens mee en deze worden door dierenverzorgers van de plaatselijke gemeenschap ingeënt tegen Newcastle, pseudovogelpest. Ook tegen ectoparasieten wordt een plaatselijke behandeling gegeven. Deze preventieve vaccinatie is een levensnoodzakelijke handeling geworden. Voor deze mensen zorgen de kippen voor een deel van hun levensonderhoud.
Voor ons, Westerlingen, is dit een kleurrijk spektakel.
Daarna verzamelen we ons met de plaatselijke veeboeren en er volgt een uitwisseling van vragen en antwoorden, via Emmanuel, in het Engels en de taal van de Karamoja. Hoe kunnen onze koeien meer melk geven? Hoe voorkomen we ziekten? Hoeveel keer kalven onze koeien? Bij hen is het tot twaalf keer!
Het is voor ons een ware veterinaire cultuurschok! Maar toch overleven deze mensen in een afgelegen streek in het noordoosten van Oeganda, tegen een bergketen die de grens vormt met Kenia.
Nadien hebben we zicht op de plaatselijke voorraad van geneesmiddelen en krijgen we ook inzicht in de problematiek van bevoorrading uit Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Onze problemen in België lopen vaak gelijklopend maar dan op een heel ander niveau.
In de terugtocht naar onze standplaats in Moroto bezoeken we ook nog een lokale geitenboer die een nachtverblijf voor zijn geiten gebouwd heeft met de hulp van Dierenartsen Zonder Grenzen: een houten verdiep met roostering om de wormbesmetting te minimaliseren.
Onze bewondering voor deze vorm van uitbating van deze gronden groeit met de dag. Het pastoralisme, het uitbaten van de weiden met regelmatige verplaatsing over afstanden tot 50 km, is voor dit volk de enige mogelijkheid om te overleven in deze droge gebieden, geteisterd door wisselende klimaatomstandigheden.
Het bezoek ter plaatse is onvergetelijk en de kleurrijke, vriendelijke bevolking doen ons nadenken over de essentie van het leven.
De hulp van Dierenartsen Zonder Grenzen is welkom maar ook de steun van de Oegandese regering is vereist om deze manier van landbouw verder te ontplooien en te erkennen.
Paul Lobeau
