Hier bij ons wordt het vroeg donker en kouder. Hoe zou het daar zijn?

Onze klanten telefoneren ons voor een dringende kalving en een kwartier later zijn we ter plaatse. Hoe lang zou het daar duren vooraleer de dierenarts of de dierenverzorger de veehouder en zijn dieren uit de nood kan helpen?

Bloedname van dieren, vast in vanghekken, voor controle op BVD, IBR of paratuberculose: vandaag staalname, morgen via internet uitslag. Zou bloedonderzoek op blauwtong of brucellose al na een week in het labo bekend zijn door de dierenarts in Niger?

Ik vergelijk in gedachten alles wat ik hier nu doe met de praktijk in Niger. Zal ik verwonderd zijn met welke beperkte middelen zij toch nog veel kunnen bereiken? Ik hoop dat onze Westerse wereld kan bijdragen tot de verdere ontplooiing van hun diergeneeskunde.

Denken we maar aan kits voor diagnose op maag-darmwormen, coccidiose, giardia en andere parasieten. Ook vlugge bloedanalyse te velde zou een grote hulp zijn. Met plezier lees ik juist de e-mail van collega dierenarts-ambassadeur Dominique over de workshop die hij ginds zal geven over diagnose-kits te velde. Dat is uitwisseling!

Dromen van geperfectioneerde differentiaaldiagnoses met Elisa en PCR-testen? Hulp via internet en telefoon van universiteit, labo en collega-professoren! Bijscholing, wetenschappelijke boeken en tijdschriften: we worden overstelpt met kennis. En zij?

Diergeneeskundig materiaal, echografie voor drachtdiagnose, laptops, tablets en computers voor behandeling en diagnose. En zij? Toch ben ik overtuigd dat wij ook van de veehouders en de dierenartsen in Niger kennis en manieren van handelen zullen opsteken.

Hoeveel materiaal is bij ons buiten gebruik? Kunnen we hiermee hen een dienst bewijzen? Op welke universiteit hebben zij les gevolgd? Bestaat bijscholing?

Ik ben benieuwd hoe de kennismaking zal verlopen. Ik wacht met spanning op mijn eerste contacten, precies zoals ik 41 jaar geleden mijn praktijk startte in de Westhoek!

Paul Lobeau