Ik was er al een uurtje voordien omdat ik toch ook wat van de pret wilde meemaken: ieder jaar, van de bachelors tot de masters hadden een go-kart ter beschikking, en dienden daarmee zoveel mogelijk rondjes te rijden op een parcours van zo’n 200 meter, vertrekkend uit een manege, en buiten draaiend op een parking. Ik dacht aan karretjes met een grasmaaiermotor die zouden racen als op de 24 uren van Le Mans, maar het waren echte ouderwetse Noordzee-cuisse-taxen bemand door stevige meisjes en stoere jongens, puffend en blazend, aangevuurd door een reporterstem van het hoogste niveau Sporza, toegejuicht bij iedere ronde door een dichte menigte studenten en voorzien van de nodige drank om de menselijke reservoirs te vullen.

Iedere ronde bracht geld op voor Dierenartsen zonder Grenzen, ‘het goede doel’ waarvoor ze zich de hele avond inzetten. Toen de winnende ploeg bekend werd gemaakt, was de stemming onder de studenten opperbest: de dj’s had al wat samples laten horen, en er werd al wat op en neer gewipt op de maten van enkele muzikale zinnen.

Dus, ik op het podium, de cheque in ontvangst genomen en een dankwoordje voor die gedreven studenten die eigenlijk zo gauw mogelijk wilden beginnen dansen en fuiven. Ik moést het kort maken! Dus: bedankt voor dit mooi gebaar gasten! Dierenartsen Zonder Grenzen zijn uw collega’s ginder ver, en ze kunnen uw steun goed gebruiken, want ze leveren goed werk! En ik wens u drie dingen: dat ge succes moogt hebben met uw studies. Twee, dat ge steeds u zult willen inzetten voor een betere wereld, zoals ge dit vanavond doet met die cheque, en drie, dat ge u vannacht goed moogt amuseren!!

Groot gejuich in de zaal, plaats voor de dj! En het feest begon.

Francis De Beir