Crazy Cow

Blog, Nieuwsberichten

“Ondanks dat het verzamelen van de stalen zeer vlot verloopt en we enkele weken voor zitten op schema, besluiten we toch nog wat langer door te werken vandaag. Doorgaans bezoeken we de herders ‘s ochtends, gezien deze overdag de graslanden intrekken om hun koeien te laten grazen. Het is intussen al avond en de herders komen terug van de graslanden. Moeder natuur is het ons echter niet gegund en het begint te gieten wanneer we uit de auto stappen. Het terrein verandert onmiddellijk in een modderbad, waardoor het moeilijk wordt me vlot voort te bewegen met regenlaarzen die enkele maten te groot zijn.

We verzamelen ons materiaal en al snel krijgen we gezelschap van enkele nieuwsgierige toeschouwers. Gewapend met enkele stevige touwen trekken we het terrein op, klaar voor het partijtje rodeo dat ons te wachten staat. Het begint te schemeren dus we moeten ons haasten om voor het donker klaar te zijn. Helaas denken de runderen hier anders over.

Het koeienras dat we in deze studie onderzoeken noemt Sahiwal. Deze dieren zijn doorgaans groter en heviger dan de andere lokale rassen. En dit werd ons heel duidelijk vandaag. We besloten om te starten met een vrouwelijk dier, wat ons een makkelijkere optie leek dan de immense stier die ons wat verderop stond aan te staren. Niets bleek echter minder waar: het ging duidelijk om een vrouwtje met pit! We gaven haar dan ook de naam ‘Crazy Cow’.

We benaderen haar met enkele touwen en net zoals cowboys proberen we een lasso rond haar hoofd of een van haar benen te gooien. Na heel wat heen-en-weer geloop hebben we eindelijk prijs. Een van de herders is erin geslaagd een achterbeen te vangen. Crazy Cow was hier duidelijk niet tevreden mee  en zette het op een loopje, met een koppige herder die niet wil loslaten meesleurend achter haar aan. Vervolgens beslist ze de rollen om te draaien, Crazy Cow draait zich om en besluit de herder te achtervolgen. Met haar kop geeft ze de herder een stevige stoot de lucht in, waardoor hij – gelukkig ongedeerd – een flinke meter verder terug op de grond landt. De rest van onze groep begint het op een lopen te zetten en met Crazy Cow achter ons aan, sprinten we verschillende rondjes rond een vervallen hutje in het midden van het grasveld. Na een tijdje verliest Crazy Cow haar interesse in het kat-en-muis-spelletje. Met een bang hartje slagen enkele herders er uiteindelijk toch in haar te vangen en tegen een hek de duwen. We verzamelen onze stalen en maken ons snel uit de voeten. Het leverde ons veel lachen, gieren en brullen op, maar we zijn blij dat we voor eens en altijd afscheid konden nemen van Crazy Cow.”

Ellen Vanden Broecke