Contrasten

Blog, Nieuwsberichten

DSCF5520

Toen we zondagochtend met de plaatselijke wandelclub van Butare 1 van de 1000 heuvels beklommen, kwamen we, zoals de voorbije dagen, enkele armere dorpjes tegen. Een Rwandese jongen die met ons meewandelde, vroeg me ‘Do you also have these villages in Belgium?’.

Nee, boeren bij ons verplaatsen zich gemakkelijk doorheen hun velden met tractors. Hier gebeurt alles te voet. Dat was ook duidelijk te merken tijdens de beklimming. Zes kleine kindjes volgden ons gedurende de tocht. Ze sprokkelden een heleboel hout, dat ze gemakkelijk op hun hoofd naar hun familie brachten. Voor deze gezinnen is hout de enige mogelijkheid om hun voedsel te verwarmen. Uitrusten was voor de kinderen niet nodig. Zelfs op hun blote voeten hadden ze geen enkele moeite. Even later passeerden we een huisje met acht kindjes (dit is het gemiddelde in een gezin). Ze riepen ons na ‘Money, money, money’. De jongen zei me, ‘ Yeah, you have money, because you’re white.’ Is dit zo?

DSCF5384Armoede heb je ook bij ons, alleen is het hier volledig anders. Je kan het niet vergelijken. Zouden kinderen bij ons meer geluk uitstralen als ze het grootste deel van de dag buiten leven? Zouden ze ook zo spontaan zijn als het hele dorp elkaar kende? Kinderen hier zorgen voor elkaar, omarmen elkaar en dansen zonder enige schaamte. Misschien is onze armoede, naast degene die het ook bij ons moeilijk hebben om hun gezin te onderhouden en het groot aantal daklozen, dat we vergeten met elkaar te leven.

DSCF5490En hun toekomst hier is niet zo uitzichtloos. Rwanda wil vooruit. De overheid en plaatselijke dorpshoofden hebben een belangrijke inbreng. We bezochten maandag het RAB (Rwandese Agriculture Board). Dit is een onderzoekscentrum van de overheid. Ze gaan na hoe men de opbrengst en kwaliteit van gewassen zowel voor mens als dier kan verhogen. Zo past men het landbouwbeleid op een verantwoorde manier aan. Ook hoorden we van een Vlaamse vrijwilliger uit het district ziekenhuis dat dorpshoofden één keer in de week het dorp laten samenkomen. Iedereen neemt een ingrediënt mee. Samen maken ze een gevarieerde maaltijd om hongerbuikjes tegen te gaan.

Verschillende ngo’s en plaatselijke organisaties dragen bij tot een verbetering van de levensstandaard van deze boeren. We bezochten verschillende activiteiten van Dierenartsen Zonder Grenzen; Gezinnen die er duidelijk op vooruit gingen door een biogasinstallatie, een koe, 2 geiten of 3 konijnen en een moestuintje.

DSCF5545En niet iedereen heeft die hulp nodig. Vorige week ontmoetten we een dansgroep van studenten. Ze nodigden ons uit op een huwelijk waar ze de volgende dag een optreden gaven. Na de beelden van de huisjes waar amper iets in stond, werd ik even overdonderd door een kitscherige zaal vol lichtjes, een tribune met taart, commerciële muziek, mannen in maatpak, vrouwen in feestelijke kleedjes en veel kadootjes. Wat een contrast. Iedereen in de zaal kreeg een flesje frisdrank met een rietje. Ik denk dat ze hier verslaafd zijn aan frisdrank. De dansers hadden in elk geval genoeg suikers binnen. Kon ik ook maar zo dansen. Je wordt er oprecht gelukkig van.

Naast deze rijkere klasse, (of wonen sommigen van hen ook op het platteland?),  zie je dat mensen die een job in de stad weten te bemachtigen, er beter voorstaan dan de boeren op dit moment. Op elke mogelijke manier wordt werkgelegenheid gecreëerd. Geen enkele poort of hefboom wordt hier automatisch geopend.

Hoewel ik het hier zalig zou vinden om landbouwer te zijn, in een groen, heuvelend landschap van bananenplanten, koffieplanten, papayabomen, theeplantages en andere zuiderse gewasssen, vind ik dat ze misschien kunnen investeren in productiever materiaal om het land te bewerken. Vrouwen ploegen hier op blote voeten met een stok met scherp uiteinde.

Na een week hier te zijn, denk ik dat niemand zou twijfelen om in dit prachtige landschap te leven. Deze vorm van rijkdom zag ik nog nooit.

Laurence Strubbe

Het project Students for Sustainable Agriculture kwam tot stand met de steun van de Vlaamse Overheid.