Vaccinatiecampagne: aan de slag met lokale dierenverzorgers

Blog, Nieuwsberichten

Met een klantenbestand goed voor meer dan 200.000 runderen, 300.000 geiten en 6.000 kamelen heeft dierenarts Issifi zijn bezigheid. Gelukkig kan hij daarvoor rekenen op de hulp van een netwerk van zo’n 50 lokale dierenverzorgers. Bij zijn kabinet hoort een farmacie waar we vooral tetracyclines en ontwormingsmiddelen aantreffen. Een parelhoen die wordt binnengebracht omdat hij niet meer recht kan, krijgt van de paraveterinair een shot oxytetracycline en een pijnstiller, zonder enige vorm van klinisch onderzoek.

Praktisch gezien lijkt het alsof dierenarts Issifi zelf maar weinig aan ‘diergeneeskunde’ doet. Het zijn de dierenverzorgers die de echte diergeneeskunde bedrijven. De uitgebreide basisopleiding die ze kregen over onder andere worminfecties en vaccinaties, wordt jaarlijks opgefrist door de dierenarts. Zij lijken dus alvast goed opgeleid. Al ondervinden ze grote hindernissen – door de hoge graad van analfabetisme en het vasthouden aan alternatieve geneeskunde – tijdens het sensibiliseren van veehouders over bijvoorbeeld het nut van vaccinaties. 

Snel en professioneel

Josette en ik keken er al dagen naar uit. Vandaag kunnen we in levenden lijve ondervinden hoe de vaccinatiecampagne in zijn werk gaat. Het vaccin voor de runderen is jammer genoeg nog niet beschikbaar (te laat besteld door de overheid?) maar de campagne voor de kleine herkauwers gaat van start.

Eén vaccinatieteam bestaat uit de chef, een hulp en een ‘gids’. Deze laatste gaat de wijk in om de veehouders te ronselen. Dat duurt niet lang want vooraf werd een aankondiging gedaan. Vandaag zijn het enkel veehoudsters die met hun geiten langskomen. Het vaccin, in dit geval voor ‘peste des petits ruminants’, is netjes gekoeld in een frigobox. Het werk verloopt snel en professioneel.

Nadien krijgt de veehouder een certificaat van vaccinatie, waarop het aantal gevaccineerde dieren vermeld staat. Rondtrekkende veehouders hebben dit nodig voor hun certificaat van internationaal pastoralisme, waarmee ze de grens met Benin of Nigeria mogen oversteken.

Dierenarts Issifi blijft aan de zijlijn staan om het werk te aanschouwen. Ook bij het vaccineren staat hij vooral in voor het beheer en de administratie, en laat hij het ‘vuile’ werk over aan zijn hulptroepen. Regelmatig stuurt hij een overzicht van het aantal gevaccineerde dieren in zijn regio naar de overheid. Per gevaccineerd ‘unité bétail tropical’ krijgt hij een vergoeding van de staat en een klein deel van de gemeente. Veel is het niet…

Karlien Supré