Het relaas van deze laatste dag schrijf ik als ik al 11 dagen in België ben. Het schrijven van dit stukje leek een hoge berg en ik bleef maar treuzelen aan de voet ervan. De drukte van het gewone leven, maar vooral het inpassen van mijn nieuwe ervaringen in dat gewone leven, weerhielden me van mijn taak.

Tot ik vanochtend een verschrikkelijk Whatsapp-bericht ontvang van Charles… Hij schrijft me dat er gisterenavond een overval gebeurde op de kudde van de kraal die wij bezocht hebben. Niemand raakte gewond, maar Turkana uit Kenia konden 30 juist gespeende kalveren en 6 ezels stelen. Het is ongelooflijk om dat te lezen en ik krijg koude rillingen over mijn hele lijf! Wat een trauma voor de herders en zeker voor de jonge kinderen. En wat een ramp naar volgend jaar toe, als deze 30 kalveren opgegroeid zouden zijn tot melkgevende koeien om de mensen door het droge seizoen heen te helpen. Het verlies van deze dieren zorgt misschien op dit moment niet voor slachtoffers, maar dat wil niet zeggen dat er geen uitgestelde ziektes of overlijdens zullen volgen als de nood het hoogst wordt en de voedingsstoffen ontbreken.

Fairtrade

Juist dit nieuws drijft me om de pen weer op te nemen. Ik vond het moeilijk om over de laatste dag te schrijven omdat het een erg toeristisch geïnspireerde dag was, met souvenirshoppen en een bezoek aan een wildlifecentrum (zeg maar zoo). Dat leek me niet te rijmen met de intense dagen die we hiervoor beleefden.

Ik besef nu ook dat het inderdaad niet zinvol is om hierover veel te schrijven, behalve dat we onze centjes wellicht beter hadden kunnen besteden. Hoewel dat niet helemaal correct is, want de souvenirs komen uit een winkel die enkel fairtradespullen verkoopt en de winst wordt gedeeld met de groepen die het handwerk maken. En het inkomgeld voor de zoo ondersteunt mee het wetenschappelijk onderzoek naar en het redden van wildlife…

Maar vandaag wil ik er gewoon kalveren mee kopen. Een stuk of 30. En wat ezels. Geen domme. Ongeveer 6.

Inge Jansen