Aangenaam gesprek in natuurreservaat Kidepo

Blog, Nieuwsberichten

Vanaf de banda’s kan je verschillende lussen door het natuurreservaat rijden om zo veel mogelijk dieren te spotten. Aan buffalo’s en zebra’s ontbreekt het ook deze ochtend niet. Een van de buffels staat een beetje wezenloos voor zich uit te staren en we zien plots dat hij een oog is kwijtgeraakt, waarschijnlijk door een stevige aanvaring met een van zijn soortgenoten. Het bloedt nog erg, maar uiteraard kunnen we deze kerel niet gaan helpen. We zouden ons eigen leven riskeren.

We krijgen voorts een mooi zicht op een aantal olifanten, verschillende soorten antilopes en een rotspartij bedekt met bavianen. Struisvogels en giraffen kunnen we jammer genoeg enkel zien door de verrekijker van Nabuth en van leeuwen of cheeta’s is er geen spoor. Toch was het een fantastische rit en de prachtige vergezichten zal ik niet snel vergeten.

België versus Oeganda: sociale zekerheid en dierengezondheidszorg onder de loep

Er wordt een ontbijt geserveerd van wit brood, boter met vanille, omelet en koffie. Blijkbaar goede ingrediënten voor een aangenaam gesprek want twee uur later zitten we nog altijd met z’n vijven rond de grote houten tafel. Dit maal nemen we de sociale zekerheid in België en Oeganda onder de loep en de verschillen zijn weer schrikbarend. Wat mogen we eigenlijk toch blij zijn met ons sociaal en medisch opvangnet in België. Charles en Tuwa vertellen ons dat ze alle medische zorgen zelf moeten betalen, tenzij ze een verzekering hebben (die niet verplicht is, wel duur). Het meest shockerende vind ik dat een groot percentage van de artsen gewoon corrupt is. Ze zien af van hun plicht een mens in nood te helpen, zeker als ze weten dat er geen financiële middelen voorhanden zijn. Of ze laten de minder bedeelde medemens uren in de wachtzaal zitten, terwijl de rijkeren voor hun beurt behandeld worden. Ongelooflijke situaties!

Als ik vertel over mijn praktijkje voor kleine huisdieren, zie ik dat Charles zijn mond open valt van verbazing! RX-apparatuur, echografie, direct bloedonderzoek en operaties bij honden, katten en soms zelfs konijnen? Dat kan hij amper geloven. Dat soort zaken kunnen ze in Karamoja enkel in een verre kliniek voorzien. En dan nog aan onbetaalbare prijzen. Ik voel me een beetje ongemakkelijk. Eigenlijk is dat inderdaad echt onwaarschijnlijk… Natuurlijk is het een andere economie, ontwikkeling en cultuur, maar toch vind ik het op dat moment moeilijk om zo’n immens verschil te relativeren. Een zaadje in mijn hoofd, dat thuis zeker verder zal ontspruiten…

We moeten onszelf verplichten om het gesprek te staken, want ook onze Landcruiser moet verder aan de slag om de hele groep weer naar Moroto te verhuizen.

In Moroto hebben we ’s avonds een extra activiteit georganiseerd. Omdat we graag willen leren hoe we chapatti moeten maken, leert secretaresse Josephine  ons dit in het kantoor van Dierenartsen Zonder Grenzen. Het is niet zo moeilijk, maar vergt toch een aantal technieken om alles tot een perfect einde te brengen. Het wordt een fijne avond en de chapatti die we fabriceren is aanvaardbaar voor een eerste poging. Alleszins raakt onze maag weer gevuld en kunnen we op tijd in bed kruipen.

Inge Jansen