Victoria blikt terug op 10 intense dagen in Rwanda

Blog, Nieuwsberichten

Nu we terug in België in zijn, is het tijd voor mij om terug te kijken en enkele blijvende indrukken van met jullie te delen. Als ik terugdenk aan de families die een geit hebben ontvangen, krijg ik het warm van al de dankbaarheid van die mensen die nu plannen kunnen maken voor de toekomst. De meesten onder hen hebben de genocide in ’94 doorgemaakt en nu zien dankzij enkele geiten opnieuw hoop voor hun toekomst en die van hun kinderen en kleinkinderen.

Misschien helpen de projecten zo wel om een deel van hun verleden vergeten. Het lijkt iets simpel maar een geit zorgt niet enkel voor voedsel, maar ook voor mest voor de groentetuin. Door het systeem met de eerste- en tweede generatie verdeling waar ik het eerder over had, is ook niet één familie geholpen, maar direct een heel dorp. Met een bijdrage van 200 euro zorgen donateurs dus niet enkel voor 4 geiten, maar voor langdurige steun in een heel dorp.

Kleine ingrepen, grote resultaten

Niet enkel de steun door het uitdelen van geiten is mij bijgebleven, ook het bezoek bij dierenarts Gabriel staat voor altijd in mijn geheugen gekerfd. Door de steun van het team van Dierenartsen Zonder Grenzen en Imbaraga kon Gabriel immers een motor kopen waardoor hij meer klanten een betere dienstlevering kan verzekeren. Hierdoor had hij al snel zijn klantenbestand uitgebreid en kon hij de lening voor de motor al snel terugbetalen. Net als bij de geiten, lijkt ook hier lijkt de ingreep eenvoudig maar de motor zorgt er wel degelijk voor dat Gabriel een toekomstperspectief heeft. Nu al heeft hij een assistent in dienst die zijn apotheek openhoudt wanneer hij bij een klant is, en binnenkort hoopt hij nog een apotheek te openen. Geweldig om te zien hoe hij zijn toekomst aan het plannen is.

Een ander indrukwekkend project was voor mij het bijenproject van Dierenartsen Zonder Grenzen en de lokale partnerorganisatie “Association Rwandaise pour le Développement Intégré”, kortweg ARDI. In dit project worden vrouwen ondersteund om de bijenteelt te optimaliseren. Hier wordt vooral gewerkt aan het verbeteren van de productietechnieken. De oude, cilindervormige korven die geen controle toelieten op de productie of de gezondheid van de bijen, werden vervangen door nieuwe moderne korven die ook in België worden gebruikt.

De 28 vrouwen die we hebben ontmoet, kregen een vorming over het gebruik van de nieuwe korven en produceren nu meer en betere honing en afgeleide producten. Ook hier zijn de resultaten indrukwekkend! De lening voor de nieuwe korven werd door de vrouwen al snel terugbetaald (op niet minder dan drie maand tijd) en hun afzet lijkt verzekerd dankzij contracten met enkele winkels in het dorp. Dit geeft hen een maandelijks vast inkomen en meer financiële zekerheid. Dankzij de bemiddeling van Dierenartsen Zonder Grenzen en ARDI kregen ze bovendien een krediet voor de aankoop van een stuk grond om groenten te telen.

1000 heuvels en 1000 glimlachen

Uiteraard zijn niet enkel de projecten mij bijgebleven maar ook het land zélf. De prachtige natuur – Rwanda is écht het land van duizend heuvels (!) – maar vooral ook de mensen die er wonen laten een warme indruk na. Hoewel de meeste mensen in armoede leven, geen toegang tot stromend water hebben of geen comfortabel bed om op te slapen, lijken ze altijd goedgezind, gastvrij en erg bekwaam en bescheiden. Ik voelde me altijd op mijn gemak en zelf toen we de grote veemarkten bezochten, bleven de mensen op afstand. Mensen zijn uiteraard nieuwsgierig maar niemand is onvriendelijk, raakt je ongepast aan of zegt ongepaste dingen.

Hoe wij kunnen leren van Rwanda

Om het beeld over Rwanda bij te stellen, vinden we het belangrijk om jullie 5 zaken mee te delen die we ontdekt hebben en die volgens ons beter lopen in Rwanda dan in België. Ongetwijfeld zijn er nog meer maar deze bleven ons het meest bij:

  1. Gevangenen worden geïntegreerd in het normale leven door hen in te zetten voor de landbouw en publieke werken. Aangezien de landbouw voornamelijk manueel gebeurt, is de hulp van gevangenen welkom. Ook op straat worden gevangenen ingezet om bijvoorbeeld nieuw wegdek aan te leggen.
  2. Plastiekzakken zijn al een lange tijd verboden. Iedereen gebruikt papieren zakken en dat was nooit een probleem. Ecologie ten top!
  3. Roken op publieke plaatsen is ook verboden. Ik vind dit een heel goede regel: nooit word je er lastiggevallen door rokers in een café of als je rustig een koffie wil drinken.
  4. Elke laatste zaterdag van de maand moet iedereen een activiteit doen die nuttig is voor de gemeenschap. Zo kan bijvoorbeeld de straat opruimen, moestuinen bouwen, enz. Dit is echt een goed initiatief en brengt de hele samenleving samen.
  5. Het gebruik van drugs wordt bestraft met een levenslange gevangenisstraf.

Van deze vijf zaken zijn er zeker ook waar wij van kunnen leren en hoewel sommige drastisch lijken, zouden ze wellicht ook in Europa kunnen worden geïntroduceerd.

Na de reis

Nu ik in Rwanda leerde over het land, de mensen en de belangrijke inzet van Dierenartsen Zonder Grenzen tegen armoede, begrijp ik ook de belangrijke rol die ik als ambassadeur de komende tijd zal kunnen spelen. Voor mij begint nu het echte werk: lezingen geven, acties organiseren, Dierenartsen Zonder Grenzen vertegenwoordigen op beurzen en geld inzamelen voor al deze schitterende mensen in Rwanda.

Door de ervaringen die Jean-Luc en ik daar hebben opgedaan, kunnen wij nu veel gedetailleerder over de projecten sensibiliseren. Door mee te werken aan de projecten in Rwanda voel ik me erg verantwoordelijk en verbonden aan dit land, de mensen en de projecten van Dierenartsen Zonder Grenzen.

Met volle moed start ik nu aan deze uitdaging als ambassadeur van Dierenartsen Zonder Grenzen!

Victoria, dierenarts en ambassadrice van Dierenartsen Zonder Grenzen